Όλοι γυρεύουμε τον «άνθρωπό μας». Όλοι ψάχνουμε το μεγάλο έρωτα. Όλοι νιώθουμε ανικανοποίητοι, γιατί όλο και περισσότεροι νιώθουμε μόνοι.
Ο Δημήτρης έχει γυρίσει όλο τον κόσμο, αλλά είναι μόνος και άδειος μέσα του. Αναζητεί το χαμένο όραμά του στην πίστη. Μπαίνει στο Άγιο Όρος να δοκιμαστεί. Η Αντιγόνη έρχεται από το πουθενά, καθώς είναι παιδί άγνωστων γονιών, αλλά ζει στην καθημερινότητα. Μα δεν ησυχάζει με συνηθισμένους έρωτες. Ψάχνει τον άντρα-αέρα που θα φουσκώσει τα πανιά της. Η συνάντησή τους στο σήμερα μοιάζει άκαιρη. Γι' αυτό και είναι θυελλώδης. Δύο μόνοι μαζί δεν είναι μόνοι. Ταξιδεύει ο ένας στη μοναξιά του άλλου. Ο άντρας είναι ο ουρανός και η γυναίκα η θάλασσα. Είναι καταδικασμένοι, άραγε, να ρίχνουν ο ένας το χρώμα του στον άλλον χωρίς ποτέ να μπορούν να γίνουν ένα; Ο Δημήτρης και η Αντιγόνη κάνουν τη «θύελλα του έρωτα» οδηγό ζωής. Μα οι παραισθήσεις του μυαλού φωνάζουν «τρέξε να ξεφύγουμε» -για να σκλαβωθούμε στην προσωπική μας μοναξιά; Υπάρχει ίσως κρυμμένο, κάπου, αυτό που θα τους κάνει να πουν ο ένας στον άλλον «Δεν υπάρχει ελευθερία μακριά σου»;