Το Στρίψιμο της βίδας, που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1898, αποτελεί κατά κοινή ομολογία το αριστούργημα του πολυγραφότατου Αμερικανού συγγραφέα Χένρι Τζέιμς. Πρόκειται για την ιστορία της φτωχής κόρης ενός πάστορα, που αναλαμβάνει καθήκοντα γκουβερνάντας δύο ορφανών παιδιών, του Μάιλς και της Φλώρας, σε μια απομονωμένη έπαυλη στην εξοχή. Η νεαρή γυναίκα εντυπωσιάζεται από τα αγγελικά τους πρόσωπα, την πρώιμη εξυπνάδα και την κάπως αφύσικη ωριμότητά τους. Σύντομα, όμως αρχίζει να αντιλαμβάνεται την σκοτεινή ατμόσφαιρα που περιβάλλει τους μικρούς μαθητές της και να βλέπει δύο φαντάσματα, τα οποία σχετίζονται στενά με τα δύο παιδιά. Έτσι, ξεκινά η περιπέτεια της ηρωίδας, η επιθυμία της να ξεσκεπάσει σκοτεινά μυστικά, η ανάγκη της να νικήσει τον φόβο που της προκαλούν οι φριχτές, υπερκόσμιες παρουσίες και, κυρίως, η αγωνία της να προστατέψει τα παιδιά που της έχει εμπιστευθεί ο παράξενος εργοδότης και κηδεμόνας τους.
Έχουμε άραγε να κάνουμε με μία κλασική βικτωριανή ιστορία φαντασμάτων ή με το ζωντανό αφήγημα μιας διαταραγμένης ψυχοσύνθεσης; Αυτή η σύγχυση μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, ιδιαίτερα εμφανής στον ύπουλο τρόπο με τον οποίο ο κόσμος του μεταφυσικού διεισδύει στην καθημερινότητα, έχει κάνει το Στρίψιμο της βίδας διαχρονικό έργο αναφοράς με πολυάριθμες εκδόσεις και μεταφράσεις, που έχει μεταφερθεί πολλές φορές στον κινηματογράφο και το θέατρο, ενώ έχει γίνει και θέμα όπερας. Επιπλέον, η φιλοσοφική αναζήτηση του Όντος, ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της μυθοπλασίας του Τζέιμς, διαπερνά το βιβλίο από την αρχή μέχρι το τέλος, κυρίως μέσω της πορείας των ηρώων προς την εξαχρείωση και τη διαφθορά και της απώλειας της παιδικής αθωότητας.