Χτύπησε το ρόπτρο
ξαναχτύπησε.
Κανείς δεν είναι μέσα;
Το μετάλλινο χέρι
είναι το δικό του χέρι
κρατάει τη μετάλλινη σφαίρα
χτυπάει την άλλη σφαίρα
επιμένει -
Πόσο θα περιμένουμε
έξω απ' την πόρτα
κοιτώντας τις νυχιές πάνω στο ξύλο
ώσπου ν' ανακαλύψουμε το χρέος:
νάναι ωραία η πόρτα
έτσι ακριβώς κλεισμένη;