Το φαγητό γίνεται πρωταγωνιστής όλων των ιστοριών του Μονταλμπάνο, και αποκτά έντονη συναισθηματική αξία ως συνώνυμο της μητρικής αγάπης. Από εκεί προκύπτει η σημασία που έχει για τον αστυνόμο το πάθος αυτό, που είναι τόσο ουσιώδες, ώστε υπερβαίνει ακόμη και το ερωτικό πάθος. Για τον Μονταλμπάνο, το φαγητό είναι το αντικείμενο του πόθου, πιο σημαντικό από τις άλλες ηδονές και πρέπει να το «κατακτήσει» πάση θυσία – αλλά τα μυστικά των γευστικών πιάτων φυλάσσονται από άλλους, την «παραδουλεύτρα» Αντελίνα, τον Καλότζερο, τον Έντσο.

Οι συνταγές αποκαλύπτονται στο βιβλίο αυτό· τις νόστιμες σελίδες του πρέπει να τις γευτεί σιωπηλά και μόνος του ο καθένας, με ψυχική ηρεμία και καθαρό μυαλό, όπως όταν κάθεται ο Μονταλμπάνο στο τραπέζι ν’ απολαύσει τα αγαπημένα του φαγητά.