Είναι γενικά παραδεκτό ότι η βουλγαρική κυβέρνηση υπό τον Ιβάν Κόστοφ κατόρθωσε να ανακόψει τη φθίνουσα πορεία της βουλγαρικής οικονομίας και να σταθεροποιήσει την πολιτική κατάσταση, που χαρακτηριζόταν από αστάθεια.
Ταυτόχρονα καλλιέργησε και τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, με νέες ρυθμίσεις που ψήφισε το Κοινοβούλιο, οι οποίες αφορούν τις κοινωνικές παροχές, τις επενδύσεις, τα ΜΜΕ, το εργασιακό καθεστώς, την υγεία κ.λπ.
Αποτέλεσμα όλων αυτών των πολιτικών κινήσεων και της ομαλοποίησης που κυριάρχησε στην αγορά ήταν οι μουσουλμάνοι της Βουλγαρίας, όπως όλοι οι Βούλγαροι πολίτες, να ισχυροποιήσουν την οικονομική, πολιτική και κοινωνική τους παρουσία. Μια παρουσία που εκφράζεται από τη θρησκευτική Αρχή, την Αρχιμουφτεία, και το πολιτικό κόμμα, το Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών (ΚΔΕ).
Η παρέμβαση της Τουρκίας, μέσω του ΚΔΕ, στα εσωτερικά της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας, μέχρι σήμερα, επέφερε αρνητικά αποτελέσματα στη χώρα, γεγονός που οδήγησε τη σημερινή κυβέρνηση να διαφοροποιήσει την πολιτική της προς την Τουρκία και ταυτόχρονα να μεταβάλει τη μειονοτική της πολιτική, φτάνοντας, όμως, στο αντίθετο άκρο «παροχών». Πολιτική η οποία, εάν δεν έχει ασφαλιστικές δικλίδες, μπορεί να ανοίξει τους «ασκούς του Αιόλου» για τη Βουλγαρία.