Όλο και περισσότερο, οι γυναίκες κάνουν πράγματα με το σώμα· το τραύμα της ιστορίας ακουμπάει το σώμα μας και το επεξεργαζόμαστε μέσα από την τέχνη. Η τέχνη είναι η επούλωση των τραυμάτων μας.

Πώς χτίζεται η γυναικεία ταυτότητα μέσα από την τέχνη; Άραγε, μπορεί η τέχνη να είναι μια διαμαρτυρία γι’ αυτά που έχουμε υποστεί; Μπορεί να γίνει φωνή, κραυγή διαμαρτυρίας;

Περιεχόμενα
– Σήμερα είσαι στο ίδιο σημείο. Χάνεται η λαλιά
– Είμαστε οι εγγονές όλων των μαγισσών που δεν μπορέσατε να κάψετε
– Η ζωγραφική
– Το σπίτι ως ύφασμα
– Δημόσιες αναγνώσεις. Μemoria. Γυναίκες στο Βουνό
– Γυναικεία υπόθεση: Μικρές τελετουργίες συνθέτουν μια επιτέλεση στον δημόσιο χώρο
– Στον δημόσιο χώρο
– Πρακτικές site-specific και πώς συνδέονται με τα γυναικεία τραύματα και την έμφυλη βία, στην κοινωνικοπολιτικά μεταβαλλόμενη συνθήκη της Αθήνας
– Για τη γη, για το νερό, για την πέτρα
– Οι αόρατες που γίνονται ορατές. Για μια ενσώματη αρχιτεκτονική;
– Το νερό ως θηλυκή δύναμη, μια ρευστή κατάσταση