Η ενασχόληση με έναν θεοφόρο Πατέρα εξάπαντος εκθέτει την πνευματική ελλειμματικότητα όσων τολμητιών με αυθάδεια εγκύπτουν στα άδυτα μυστήρια της Αγίας Τριάδος. Η αγάπη, όμως, προς τον Άγιο, τον πράο και ταπεινό κατά την ομοίωσή του με τον Κύριο ασκητή του Αγίου Όρους και της Ομονοίας, ευελπιστούμε πως καλύπτει και συγχωρεί πλήθος ατελειών.
Παρακάμπτοντας, λοιπόν, το δέος και τον όποιον φυσικώς απορρέοντα συναισθηματισμό προς το πρόσωπο εκείνου, κατεβλήθη προσπάθεια να διαφανεί με τη μέγιστη δυνατή νηφαλιότητα το καθαρό πνεύμα του οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη.
Ένα πνεύμα το οποίο προσεγγίζει την εν Πνεύματι ακρίβεια και τελειότητα ταυτιζόμενο με αυτήν, κατά την εκείνου διατύπωση με τρόπο "ορθόδοξο, βαθύ, άγιο", όπως το έμαθε από μικρό παιδί στο Άγιον Όρος "παθών και μαθών" τα θεία, διότι για εκείνον, όπως και για σύμπασα την κτίση, "ο Χριστός είναι το παν".