Η Αθηνά ζει μια ήσυχη και αθόρυβη ζωή με τον άντρα της, σ' ένα διαμέρισμα πάνω από το σπίτι της παρεμβατικής της μητέρας. Η τακτοποίημένη της ζωή ανατρέπεται απότομα όταν ο σύζυγός της φεύγει για ένα ταξίδι στην Ινδία, αλλά δεν γυρίζει πίσω. Απεγνωσμένη, αποφασίζει να αντιμετωπίσει τους φόβους και τους ψυχαναγκασμούς της και να τον αναζητήσει. Σύντομα όμως τα έντονα χρώματα των πολύχρωμων σάρι, η μυρωδιά του καμένου σανταλόξυλου και οι πανέμορφοι σκαλιστοί ναοί αρχίζουν να διεισδύουν στην αναζήτησή της. Ένας δραστήριος αρχαιολόγος, ένας γαλήνιος Ινδός δάσκαλος και άλλοι υπέροχοι άνθρωποι που θα συναντήσει στο ταξίδι της, θα την βοηθήσουν να αρχίσει να θυμάται πώς θέλει να ζει την ζωή της πραγματικά.

Αποσπάσματα από το βιβλίο

«Ένοιωθα κάτι σχεδόν μυστηριακό να συμβαίνει μέσα μου όποτε άφηνα στην άκρη τον φόβο και βουτούσα μέσα στην εμπειρία. Ήταν σαν να ξύπναγε μέσα μου το παιδί που υπήρξα κάποτε. Εκείνο που είχα κοιμίσει εδώ και πολύ καιρό. Το παιδί που ήθελε να ανέβει στα δέντρα για να μυρίσει τα φύλλα όπως μυρίζουν μετά τη βροχή, που ήθελε να δοκιμάσει τι γεύση έχει το νερό του καταρράκτη στο στόμα του… Δεν ήταν ότι άλλαζα. Δεν γινόμουν κάτι άλλο από αυτό που ήμουν. Αυτό ήταν το περίεργο. Μάλλον… θυμόμουν. Θυμόμουν ποια ήμουν πριν από πολύ, πολύ καιρό.»

«Όλα τα κτίσματα ήταν καμωμένα από κιτρινωπή πέτρα εξού και η ονομασία της πόλης ως “χρυσή”. Όταν η κλίση του ηλίου ήταν τέτοια, τότε μεταμορφωνόταν πράγματι σε χρυσή πόλη. Τα κτήρια ήταν στολισμένα με παραμυθένια μπαλκονάκια, σκαλιστές κορυφές και ταράτσες. Και όλα έμοιαζαν από άμμο. Και η τέχνη! Η τέχνη κυκλοφορούσε σαν τρελή, μεθυσμένη, μες στα σοκάκια όπου τα υφάσματα -έντονο μπλε, κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί, ροζ, χρυσό- ανέμιζαν με μυριάδες καθρεφτάκια ραμμένα πάνω τους. Αντίκες, ξύλο, μπρούντζο. Πέτρες ζωγραφιστές, δουλειές από ασήμι… δεν ήξερα τι να πρωτοκοιτάξω! Πού να χορτάσω τα μάτια μου από θαύματα. Είχα τρελαθεί! Αυτό το μέρος ήταν μαγευτικό και εγώ ένιωθα παραμυθένια.»