Τοποθετημένη στην επινοημένη από το συγγραφέα, φανταστική χώρα που κάποιο ονόμασαν «Γκρινλάντια» η νουβέλα του Αλεξάντρ Γκρίν υιοθετεί την τεχνική της παραβολής και την ατμόσφαιρα του παραμυθιού για να αφηγηθεί μία μυθική ιστορία αγάπης. Η ερωτική αφύπνιση των νεαρών ηρώων, της Ασσόλ και του Γκρέυ και η πορεία προς την εκπλήρωση του έρωτά τους δίνονται μέσα από λαμπρές περιγραφές της φύσης και αρχετυπικούς συμβολισμούς. Ωστόσο σε ένα δεύτερο επίπεδο ως βασικό θέμα του κειμένου προβάλλει η αντίθεση ανάμεσα στην πεζή, εχρθική πραγματικότητα και την αληθινή ζωή: τον κόσμο του ονείρου και της επιθυμίας. 

Γραμμένα σε ιδιαιτέρα αισθαντική γλώσσα, τα Πορφυρά πανιά (1923) θεωρήθηκαν δείγμα ενός ιδιότυπου αισθητισμού, όταν λίγα χρόνια μετά τη Ρωσικη Επανάσταση, σιγούσαν ο ένας μετά τον άλλον οι Ρώσοι μοντερνιστές, για να παραχωρήσουν τη θέση τους σε αμφιβόλου ταλέντου «προλετάριους» συγγραφείας. Το κλίμα ωστόσο άλλαξε άρδην από τα τέλη της δεκαετίας του 50, οπότε εγκαινιάζεται μία περίοδος ενθουσιώδους υποδοχής του έργου του Γκρίν, που διαρκεί μέχρι σήμερα, καθιστώντας τα Πορφυρά πανιά μίας από τις πιο δημοφιλείς νουβέλες της ρώσικης λογοτεχνίας.