Το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας που με οξύτητα, και πάλιν, παρουσιάστηκε στην Ελλάδα στη δεκαετία του 1980 αλλ’ εξακολουθεί και σήμερα να απασχολεί την ελληνική κοινωνία δεν είναι νέο. Εμφανίστηκε σχεδόν αμέσως με την έναρξη του Αγώνα του 1821 στο επαναστατημένο Έθνος και υπό συγκρότηση ελληνικό κράτος και, ακολούθως, πέρασε στη συγκυρία από διάφορες φάσεις και διακυμάνσεις, ιδιαίτερα, σε περιόδους έντονων οικονομικών, κοινωνικών, ιδεολογικών και πολιτικών κρίσεων.
       Με τη λογική αυτή προέκυψε η παρούσα εργασία στη βάση της μελέτης και αξιοποίησης των ιστορικών πηγών. Μοναδική πηγή για τα χρόνια εκείνα είναι το «Κατάστιχον <των> Μοναστηρίων» του 1829, που εναπόκειται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Πρόθεσή μου είναι τα στοιχεία αυτά να έλθουν στην επιφάνεια και να αξιολογηθούν κοινωνικοïστορικά, αφού, αναφέρονται σε ένα εκτεταμένο πεδίο του τότε ελλαδικού χώρου.