Η Πολιτική Επιστήμη, μελετώντας οντολογικά, σημειολογικά και αξιολογικά το Πολιτικό, δηλαδή θέτοντας σε κοινή και δημόσια θέα τις μεταφυσικές, ιδεολογικές και ηθικές όψεις της human condition, δεν μπορεί να αποστασιοποιηθεί από το φαινόμενο του Κοινωνικού, ιδίως του κοινωνικού μετασχηματισμού, και κατ' επέκταση από μία ερμηνεία του δημοκρατικού φαινομένου από την Αρχαιότητα έως σήμερα. Στο παρόν βιβλίο, με έναν ολιστικό και συνθετικό τρόπο, αρθρωμένο πάνω σε τρεις θεωρητικούς άξονες: Πολιτική, Κοινωνία και Δημοκρατία, επιχειρούμε να αναδείξουμε και ως εκ τούτου να καταδείξουμε τις πολλαπλές και αινιγματικές, πολλές φορές, όψεις της vita activa, σε μία εποχή δύσθυμη, όπου το Πολιτικό έχει υποβιβαστεί στο επίπεδο της λογιστικής διαχείρισης, χάνοντας τα οντολογικά και βαθιά ηθικά χαρακτηριστικά του. Στο επίκεντρο αυτής της νέας πολιτικής θεολογίας στον 20ό και 21o αιώνα βρίσκεται το κακό ως sui generis πολιτική και ηθική έκφραση της εργαλειακής ορθολογικότητας. Ωστόσο, μείζονες στοχαστές της νεοτερικότητας που το αντιπαλεύουν, συνεχίζουν, ευτυχώς, ακόμη να αντλούν τις ριζοσπαστικά κριτικές αποφάνσεις τους περί του πολιτικού μοντερνισμού από το Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη.