Είναι σήμερα αποδεκτό ότι ο άνθρωπος αποτελεί μια αδιαίρετη βιολογική και ψυχολογική οντότητα και ότι, πέρα από τον αντικειμενικό χρόνο των ρολογιών, υπακούει σε δύο δικούς του χρόνους, τον βιολογικό και τον ψυχολογικό, που σχετίζονται άμεσα με τη διττή του υπόσταση και συναποτελούν τον ιδιάζοντα για κάθε άτομο εσωτερικό χρόνο. Σ' αυτόν ακριβώς το χρόνο, τον προσωπικό, τον υποκειμενικό, επικεντρώνεται το ενδιαφέρον του συγγραφέα, επιχειρώντας να προσεγγίσει τη σχέση του χρόνου με τη βιολογία και την ψυχολογία και κατ' επέκταση την τεράστια συμβολή του στη διαμόρφωση της ανθρώπινης συμπεριφοράς.