Όταν το πενάκι του σκιτσογράφου συναντά την οξυδερκή πένα του σχολιαστή, τότε το αποτέλεσμα είναι ο Βολίνσκι, ένας από τους τραχύτερους και ωμότερους ευθυμογράφους. Για να μη βρεθεί αναγκασμένος να επιλέξει –και, κατά συνέπεια, να περιοριστεί– είναι λίγο απ’ όλα: εθνικιστής, ξενόφοβος, ρατσιστής, σεξομανής, μαζοχιστής, αριστεριστής, φασίστας, ηλίθιος, κακός και μαλάκας. Προσοχή όμως! Όλα αυτά συμβαίνουν σ’ ένα πρώτο, επιφανειακό επίπεδο. Αν ο Βολίνσκι διάλεξε τα άκρα, το έκανε επειδή πίστευε πως πρέπει να εξωθούμε την πραγματικότητα στα ακραία της όρια. Και, πέρα από το αστείο, υπάρχει πάντα το έναυσμα για σοβαρές σκέψεις.

"Ο Βολίνσκι αποθέωνε την πολιτική και το σεξ": Άρθρο στην Εφημερίδα των Συντακτών

"Ούτε με σφαίρες - Το (αθάνατο) έργο του Georges Wolinski": Αφιέρωμα στην Εφημερίδα των Συντακτών