Ο Εδουάρδο Μεντόθα, ύστερα από μια παρατεταμένη αλλά δημιουργική σιωπή, επιστρέφει στο μυθιστόρημα, χαρίζοντάς μας μια ξέφρενα διασκεδαστική ιστορία.
Ο γνωστός ήρωάς του, κάπως μεγαλύτερος σε ηλικία, αλλά πάντα ιδιόρρυθμος και ασυμβίβαστος τυχοδιώκτης, εγκαταλείπει οριστικά το ψυχιατρικό ίδρυμα στο οποίο παρέμενε έγκλειστος επί δεκαετίες, αποφασισμένος να βάλει τάξη στη ζωή του. η πόλη που τον περιμένει, η Βαρκελώνη, περισσότερο ταραγμένη και περίπλοκη, ζώντας μάλιστα τον απόηχο της Ολυμπιάδας, παραμένει το ίδιο αινιγματική, όπως και παλιότερα. Ο ίδιος δε σκοπεύει να λύσει κανένα αίνιγμα βέβαια, ωστόσο το πεπρωμένο του θα τον αναγκάσει και πάλι να το κάνει.
Χωρίς άλλα εφόδια εκτός από το ένστικτό του, θύμα μιας απάτης, υποδυόμενος τον περιστασιακό κομμωτή, αναγκάζεται να εξιχνιάσει έναν φόνο, για να σώσει το τομάρι του.

Σας προτείνω ένα βιβλίο που μ’ ανάγκασε να ξενυχτήσω για να το διαβάσω... Μήπως έχετε πρόβλημα με τα καλογραμμένα και αστεία βιβλία; Εγώ κανένα απολύτως.
Πέδρο Αλμοδοβάρ