Ανεξήγητοι πόλεμοι πλησιάζουν, οι κλιματολογικές συνθήκες είναι ανησυχητικές. Στην πολιορκημένη Μητρόπολη ο έρωτας ενός διορθωτή κειμένων για την έμμονη ιδέα του θα κάνει να ξεσπάσει στους δρόμους και στις πλατείες μια γιορτή στα όρια της εξέγερσης και θα φωτίσει τον ουρανό ολόκληρο.

«Την πρωτοσυνάντησα σ ένα πανδοχείο σ ένα χάνι με ένα μακρόστενο χοντροκομμένο τραπέζι. Και τότε και τώρα το όνομά της ήταν ένα κόσμημα που το φορούσε αδιάφορα κι όλα της τα χαρίσματα έτσι τα πρόσφερε, σαν ασήμαντα στολίδια, που κρέμονταν από το λαιμό της, από τα μυτερά αυτιά της, που τύλιγαν τα τέλεια μπράτσα της, όλα έτοιμα μ ένα τσαφ και μια πορτοκαλιά σπίθα να εξαφανιστούν σε ένα διάστημα μουντό. Εμένα με διάλεξε για να με τυλίξει με τα αγκάθια μιας έμμονης ιδέας. Με διάλεξε επειδή δεν ήταν καν ο τύπος μου. Έτσι άρχισε μια ιστορία που, από τη μεριά της, μερικές φορές έμοιαζε με μεγάλη υπομονή, μία σειρά από τάματα, και, από τη δική μου, κατέληξε σε αυτό το ξυράφι κουρείου, που αγόρασα από μία πάροδο της οδού Αθηνάς, και κάθε βράδυ τής χαρίζω τον ύπνο μίας νύχτας κι ύστερα πάλι μία μέρα ακόμα».