Υπάρχουν δύο τρόποι να κάνει κανείς την πολιτική επάγγελμά του: Ή ζει κανείς «για» την πολιτική, ή ζει «από» την πολιτική. Το ένα όμως δεν αποκλείει το άλλο. Κατά κανόνα, μάλλον κάνει κανείς και τα δύο, τουλάχιστον ιδεατά, κυρίως όμως πρακτικά. Αυτός ο οποίος ζει «για» την πολιτική, κάνει «ζωή του» την πολιτική, με τη βαθύτερη έννοια. Απολαμβάνει είτε την απλή κατοχή της εξουσίας την οποία ασκεί, ή τροφοδοτεί την εσωτερική ισορροπία του και την αυτοπεποίθησή του, με τη συνείδηση ότι η ζωή του έχει νόημα μόνον όταν υπηρετεί μιαν «υπόθεση».
Με τη βαθύτερη αυτή έννοια, κάθε σοβαρός άνθρωπος ο οποίος ζει για μιαν υπόθεση, ζει και από αυτήν την υπόθεση. Η διάκριση λοιπόν αναφέρεται σε μια περισσότερο ουσιαστική πλευρά του ζητήματος: στην οικονομική. Αυτός ο οποίος επιζητεί να κάνει την πολιτική μόνιμη πηγή εισοδήματος, ζει «από» την πολιτική ως επάγγελμα, ενώ εκείνος ο οποίος δεν κάνει αυτό, ζει «για» την πολιτική.