«Αυτά τα χέρια μπορεί καμιά φορά να χαιρετούν έτσι, αλλά είναι καθαρά χέρια. Δεν είναι βρόμικα, δεν έχουν κλέψει». Όταν ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής είπε αυτά τα λόγια χαιρετώντας φασιστικά, όλοι στάθηκαν στην απροσχημάτιστη παραδοχή της φασιστικής του ταυτότητας. Λίγοι επισήμαναν πως το «ακόμα και φασίστες ή νεοναζί, αλλά πάντως καθαροί και έντιμοι» αποτελεί κεντρικό άξονα επικοινωνίας της Χρυσής Αυγής. Η καθαρότητα αποτελεί κομβικό σημείο στην πρόσληψη του ναζιστικού φαινομένου γενικά, και του ελληνικού νεοναζισμού ειδικά∙ διατρέχει κάθε πτυχή του λόγου και της πράξης του.

Το βιβλίο αυτό εξετάζει: τη λειτουργία της Χρυσής Αυγής ως «εθνικού απολυμαντικού», παρακολουθώντας την εκρηκτική πορεία ανόδου μέχρι τις συλλήψεις του αρχηγού και στελεχών της∙ την καθολική επέκταση του νεοναζισμού που επιχειρεί να μην αφήσει καμιά γωνιά του δημόσιου βίου ανέλεγκτη και «ύποπτα ακάθαρτη»∙ τα επικίνδυνα «λοιμώδη νοσήματα» στην εκπαίδευση, την τέχνη, τη διανόηση∙ τους στόχους της εκκαθάρισης και τη βίαιη τελετουργία των ταγμάτων εφόδου∙ την ώσμωση των νεοναζί με την αστυνομία∙ την επέκταση στον δημόσιο χώρο με πρακτικές Μαφίας. Με λίγα λόγια, σκιαγραφείται ο διάχυτος εκφασισμός του κοινωνικού σώματος και η υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας  από μέλη του πολιτικού προσωπικού.