«Γύρισα. Η δεσποινίς Κρόυντεν στεκό­ταν όρθια μπροστά μου. Όπως μπό­ρεσα να διαπιστώσω, είχε βγάλει τις κάλτσες της και τριγυρνούσε ξυπόλυ­τη. Μια ξυπόλυτη γυναίκα –οφείλω να τo oμολογήσω– είναι κάτι που με συγκινεί ιδιαίτερα. Επιπλέον, η νεαρή κυρία, με την ενστικτώδη εκείνη γυναι­κεία κοκεταρία, είχε δέσει ένα ματσάκι φύκια στα μαλλιά της. Τα φύκια είναι κάτι στο οποίο επίσης είμαι ανίκανος να αντισταθώ. Εντούτοις κατάφερα να συγκρατήσω τον εαυτό μου...»
Το υπερωκεάνιο Παταγονία βουλιά­ζει και σώζονται σε μια λέμβο ένας άντρας και μια γυναίκα. Εξοκέλλουν σ' ένα έρημο νησί και ζουν μια παρω­δία έρωτα, γεμάτη αναπάντεχα κι ευ­τράπελα συμβάντα.

Ο GROUCHO MARX, θαυμαστής του Λήκοκ, γράφει: «Είναι ένας από τους πιο αστείους τύπους που γνωρίζω... Έτσι και ξεκινήσεις να τον διαβάζεις, δεν μπορείς πλέον να σταματήσεις».
Ο σπουδαίος Καναδός συγγραφέας ROBERTSON DAVIES σημειώνει: «Για να είναι κανείς σπουδαίος χιουμορίστας όπως ο Λήκοκ, πρέπει να διαθέ­τει ασυνήθιστα μεγάλα αποθέματα ενσυναίσθησης και να εξισορροπεί το κωμικό, στη μια άκρη της συναισθη­ματικής ζυγαριάς, με την κατανόηση του τραγικού στην άλλη ».