Δεν είναι πρώτη φορά που ο Κωνσταντίνος Πατέστος συλλέγει σε έναν τόμο τις αντιδράσεις του απέναντι στα διεθνή και εγχώρια αρχιτεκτονικά τεκταινόμενα. Τα κείμενα όμως στο παρόν βιβλίο εκδίδονται σε μιαν εποχή στην οποία αφ’ ενός το παγκόσμιο τοπίο της αρχιτεκτονικής πρωτοπορίας φαίνεται να αποσαφηνίζεται και αφ’ ετέρου το ελληνικό κοινό αρχίζει μόλις να υποψιάζεται εν μέσω νεφελωμάτων και θορύβων ότι, πέραν της πολυκατοικίας, της «οικοδομής», της διακόσμησης και του life style, υπάρχει και η αρχιτεκτονική ως τέχνη. Ο Πατέστος ήταν πάντοτε μαχητικός με ένταση και άποψη, ένα είδος «κριτικού συνθέτη». Αυτά που αποδέχεται τα υπερασπίζεται με σθένος και αυτά που απορρίπτει τα αποσυνθέτει με την επιχειρηματολογία του και τις οξείες μεταφορές του, όπως εκείνη η διάσημη πια «διεθνής των φιγουρατζήδων». Έτσι, προσοχή, αγαπητέ αναγνώστη: υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος, αν δεν εμβαθύνεις στα επιχειρήματά του, να περιπέσεις στη λογική των «καλών» και «κακών» και να αδικήσεις τις προθέσεις του. Και θα τον αδικήσεις, γιατί ο Πατέστος ήταν και είναι πάντοτε βαθύς ορθολογιστής και πολέμιος των κάθε είδους επιφανειακών αρχιτεκτονικών συνηθειών. Πέραν της αρχιτεκτονικής διδαχής, διαβάζοντας αυτά τα κείμενα, ο αναγνώστης απολαμβάνει την ηδονή ενός ρέοντος γραπτού λόγου και μιας πειστικής επιχειρηματολογίας. Μιας επιχειρηματολογίας που διασχίζει, χωρίς ενδοιασμούς, το χώρο της φιλοσοφίας, της επιστήμης και της κριτικής της τέχνης. Ο Πατέστος εγγίζει τα συμβαίνοντα με τολμηρή σμίκρυνση των ιστορικών αποστάσεων και - σε αντάλλαγμα - με αξιοποιήσιμη αμεσότητα. Δεδομένου ότι δύσκολα μπορούμε να φέρουμε κοντά στο καθημερινό άνθρωπο τη μεγάλη αρχιτεκτονική, ας φέρουμε το λόγο περί αυτής. Ο Πατέστος είναι από τους πρωτεργάτες αυτής της πορείας. Αναμένουμε και τη συνέχεια.