«Mη βγάλεις δάκρυ, μην πεις κουβέντα, άσε τα βλέφαρα ακίνητα, τα χείλη μισάνοιχτα, τα ρουθούνια υγρά και, έχοντας γνώση πια, ξανακάν' το με τα μάτια μπηγμένα στα δικά μου μάτια. Eσύ κι εγώ, κανείς άλλος κοντά μας. Tώρα που σπουδάσαμε ο ένας τον άλλο, εύκολα θα ακροβατήσουμε στο τεντωμένο σκοινί. Mη ζητήσεις βοήθεια, μην ελπίσεις συμπαράσταση. Mόνοι μας και όπου βγει».