Ψεύτη ντουνιά

τι σε μέλλει εσένα
αν έχει
λίγο ζουμί παραπάνω
αυτή η ιστορία

αν άρχισε
εν έτει
χίλια εννιακόσια εβδομήντα
τέσσερα
στα τέλη Γενάρη

αν η μαθητική ποδιά
σκίστηκε
ένα μεσημέρι
στην αλιφασκιά
ή αν το πάτωμα ράγισε
από πρόσωπα ισόβια
που βρήκαν ανοιχτή
την πόρτα
και μπήκαν

αν ακόμη
ο γύρος του ήλιου
έκλεισε
μες στο χιόνι
σε μια σιδηρά πειθαρχία,
κρυμμένη καλά
κάτω από την υποψία
ενός ψιθύρου.

Στο κέντρο του κάδρου
ο ουρανός
ήταν για όλους
μια πληγή ανοιχτή

το μικρό μαυρόπευκο
έγερνε λοξά

κάποιοι κορόιδευαν
το φεγγάρι
που φώτιζε

–κρεμασμένο στα μανταλάκια–

μια άλλη εκδοχή
του αιώνα.