Η μία είναι Παλαιστίνια. Η άλλη είναι Ισραηλινή. Και οι δύο είναι δεκαοκτώ ετών. Οι τελευταίες δώδεκα ώρες της ζωής τους πριν από την αποστολή αυτοκτονίας δεν είναι αρκετές για να μας κάνουν να καταλάβουμε. Μας αναγκάζουν, όμως, να νιώσουμε τη μυρωδιά του θανάτου που ξεχειλίζει σε κάθε προσπάθεια συνύπαρξης των δύο λαών. Υπάρχουν ιστορίες που δεν καταλογίζουν ευθύνες, δεν καταδικάζουν, αλλά θέτουν ερωτήματα σε μας και στη γενιά μας. Η ιστορία της Αγιάτ αλ-Άκρας και της Ραχήλ Λέβι είναι μία απ’ αυτές.