Η Σιμόν ένιωθε τον ήλιο να της ζεσταίνει το πρόσωπο, το σώμα της ελαφρά μουδιασμένο μέσα στο νερό και τα χέρια του από κάτω της. Αισθανόταν ασφαλής. Αισθανόταν τόσο κοντά στην εκμηδένιση, όσο ποτέ άλλοτε. Ένα παγωμένοβράδυ του Φεβρουαρίου του 1947, η Σιμόν ντε Μπωβουάρ συναντά στο Σικάγο τον συγγραφές Νέλσον Όλγκριν, και αυτός προσφέρεται να της δείξει τη πόλη. Ύστερα από αρκετές περιπετειώδεις ώρες σε υπόγεια μπαρ, καμπαρέ και στα κρατητήρια της αστυνομίας, οι δτό τους επιστρέφουν στο διαμέρισμα του Όλγκριν. Εκεί ανάβει η σπίθα ενός πάθους που θα διαρκέσει για τις επόμενες δύο δεκαετίας.