Η μοναδική καταγεγραμμένη «επιδημία γέλιου» ξέσπασε σε ένα σχολείο της Τανζανίας το 1962. Περισσότεροι από διακόσιοι έφηβοι και νεαρά άτομα καταλήφθηκαν από επαναλαμβανόμενες εκρήξεις υστερικού γέλιου και κλάματος, κατάσταση που διήρκεσε λίγους μήνες. Αν και δεν βρέθηκε ο αιτιολογικός παράγοντας, το περιστατικό αυτό υποδηλώνει την κοινωνική και μεταδοτική πλευρά του γέλιου. Ας το έχουν αυτό υπ’ όψιν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, ακόμη και το «συνδιαλέγεσθαι» μπορεί να τα απαγορεύσει κανείς, το γέλιο όμως όχι, διότι, ως γνωστόν, το γέλιο είναι μεταδοτικό, το γέλιο είναι δυνατόν να γίνει ακόμη και «επιδημία».