«Κανένα πρόβλημα δεν είναι τόσο σύμφυτο με τα γράμματα και το ταπεινό τους μυστήριο όσο αυτό το οποίο θέτει μια μετάφραση» έχει γράψει ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, και ο συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μεταφραστής του Αχιλλέας Κυριακίδης, με αφορμή το γεμάτο ειρωνικές νάρκες έργο του μεγάλου Αργεντινού, ιχνηλατεί τις ωδίνες του μεταφραστή. Πότε μια μετάφραση είναι πιστή; Τι σημαίνει μετάφραση του πνεύματος ή του γράμματος; Είναι όλα τα κείμενα μεταφράσιμα και μεταφραστέα; Σε ποια γραμματεία ανήκουν τα μεταφρασμένα έργα; Ανταποδίδοντας την τιμή του Ιονίου Πανεπιστημίου να τον αναγορεύσει επίτιμο διδάκτορα, ο Κυριακίδης στην ευχαριστήρια αντιφώνησή του μιλά, παίζων άμα και σπουδάζων, για το αίνιγμα της οικειοποίησης μιας άλλης γλώσσας και τις προσωπικές αγωνίες του μεταφραστή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)