Όσο κι αν κρατήσει αυτή η αφήγηση, στην πραγματικότητα κρατάει μόνο μια στιγμή… Με αυτή τη φράση ξεκινάει η αναδρομή του Βασίλη στο παρελθόν, με την αλμύρα της θάλασσας να δροσίζει το πρόσωπό του και τον αέρα να παρασέρνει μακριά τις σκέψεις του. «Μην κοιτάς ποτέ πίσω. Το μόνο που θα βρεις είναι ό,τι άφησες ή ό,τι σ’ άφησε να φύγεις», του είχαν πει κάποτε. Όμως αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Είναι πολλά αυτά που πρέπει να θυμηθεί: το μυστικό που σημάδεψε τη ζωή του, το ταξίδι με το τρένο, τη γέννηση ενός παιδιού, μια προδοσία, το Λονδίνο, έναν καταραμένο έρωτα… Έχει μόνο μια στιγμή. Θα προλάβει; «Κανένα μυστικό δε μένει για πάντοτε κρυμμένο. Σιωπηλά και υπομονετικά περιμένει στο σκοτάδι. Σ’ αφήνει να χτίσεις τη ζωή σου, να στοιχίσεις με προσοχή τα τούβλα σου, και μετά φανερώνεται. Δίνει μια και σ’ τα γκρεμίζει όλα. Γι’ αυτό και διατηρείται άφθαρτο στο χρόνο, γιατί η μοίρα του είναι στο τέλος να αποκαλυφθεί. Έτσι όπως θα αποκαλυπτόταν και το μυστικό της οικογένειάς μου».