Eνα βλέµµα µοναδικό, δύο µάτια διαφορετικά µεταξύ τους. Το ένα γαλάζιο και το άλλο πράσινο, το ένα παρατηρητής µίας συµβατικής πραγµατικότητας, το άλλο µάρτυρας µίας αλήθειας απόκρυφης. Στη µάχη του µε την πραγµατικότητα ο γεννηµένος στη Βαρκελώνη ζωγράφος µε το ψευδώνυµο «Ελ Καµίνο» ανακαλεί τα πιο καθοριστικά γεγονότα της πολυτάραχης ζωής του, τα πιο ένοχα πάθη του. Προσπαθώντας να δραπετεύσει από τους δαίµονες του παρελθόντος έλκεται από τη φαινοµενική ασφάλεια γνώριµων σηµείων αναφοράς της Μαδρίτης όπου καιροφυλαχτούν παλιοί φίλοι και νέοι εχθροί. Εκεί δρα ως ζωγράφος-ανακριτής συνθέτοντας πορτρέτα που διεισδύουν στα βαθύτερα στρώµατα της ψυχής. Η δική του ψυχή διασκορπίζεται στον κόσµο που αποτυπώνει στους πίνακές του όταν έρχεται αντιµέτωπος µε τις τραγικές συνέπειες που γεννιούνται στο χάος του έρωτα και της φαντασίας. Στο ιστορικό Τολέδο τα όρια µεταξύ νοητού και υλικού κόσµου γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτα, η ασυµφωνία των οφθαλµών του κορυφώνεται, µεταπίπτει σε διαµάχη που θέλει νικητή και ηττηµένο. Διαµάχη µε τον ίδιο του τον εαυτό στην προσπάθειά του να αποκωδικοποιήσει την ανθρώπινη φύση. Καλείται τελικά να εξηγήσει το νόηµα και την αιτία των ψευδαισθήσεών του, να αποκαλύψει τα κοµµάτια της αλήθειας που εντέχνως απέκρυψε, να αποτινάξει την απάτη του δίπολου. Θα το πράξει µέσω του µοναδικού του φίλου, του Ηρόφιλου, ή µέσω της µόνης γυναίκας που αγάπησε, της Ίριδας; Όµως σε ποιον απευθύνει την άτυπη εξοµολόγησή του; Και ποια είναι η βαθύτερη επιθυµία του αν όχι η ελευθερία και η ευτυχία;