Χόρχε Λούις Μπόρχες : “ Μακάρι να υπάρχει παράδεισος ακόμα κι αν η θέση μου είναι στην κόλαση”.

Ο Χόρχε Λούις Μπόρχες (Jorge Luis Borges) γεννιέται στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής στις 24 Αυγούστου του 1899. Ένα παιδί με πολύπλευρη και πολιπολιτισμική καταγωγή, μεγάλωσε σχεδόν δίγλωσσος, αφού στο σπίτι οι γονείς του μιλούσαν και αγγλικά και ισπανικά. Λέγεται, μάλιστα, ότι ήδη στα 12 του χρόνια διάβαζε Σαίξπηρ από πρωτότυπο κείμενο.

Λόγω τύφλωσης του πατέρα του, μια νόσος που στην πορεία επηρέασε και τον ίδιο, η οικογένεια του αναγκάστηκε να μετακομίσει στη Γενεύη και αργότερα σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Έτσι, ο Μπόρχες ήρθε σε επαφή με πολλές γλώσσες και κουλτούρες, ενώ αποφοίτησε από γαλλόφωνο σχολείο. Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η οικογένεια του μετακομίζει αρχικά στην Ιταλία και κατόπιν στην Ισπανία, όπου μένουν στη Μαρδίτη, τη Σεβίλλη, αλλά και τη Βαρκελώνη. Στην Ισπανία ο Μπόρχες εντάσσεται στο ουλτραϊστικό λογοτεχνικό κίνημα της avant-garde σκηνής και εκδίδει στο περιορικό Grecia το πρώτο του ποίημα, Ύμνος στη θάλασσα.

Λίγο αργότερα, η οικογένεια επιστρέφει στο Μπουένος Άιρες, όπου το 1923 ο Μπόρχες εκδίδει την πρώτη του ποιητική συλλογή. Το 1933 γίνεται συντάκτης της εφημερίδας Critica και αργότερα ως λογοτεχνικός σύμβουλος στον εκδοτικό οίκο Emecé.

Αρχίζει προοδευτικά να γίνεται γνωστός στην Αργεντινή για τα κείμενά του, αλλά η δικτατορία του Περόν τον αναγκάζει να χάσει τη δουλειά του ως βιβλιοθηκάριος. Ο συγγραφέας νοσεί από γλαύκωμα, όπως και ο πατέρας του νωρίτερα, και πολύ σύντομα τυφλώνεται πλήρως. Εφόσον δεν μπορεί να γράφει, όπως πριν, ξεκινά μια σειρά από δημόσιες διαλέξεις, οι οποίες εξαγριώνουν την κυβέρνηση. Γίνεται εχθρός της δικτατορίας Περόν, καθώς ο κοσμοπολιτισμός του και το ανοιχτό του πνεύμα ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τις εθνικιστικές πεποιθήσεις της κυβέρνησης.

Ο Μπόρχες δεν πήγε ποτέ στο Πανεπιστήμιο, διάβασε όμως τόσο στη ζωή του που έγινε καθηγητής λογοτεχνίας, και αργότερα επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες, διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης, με μια μακρά σειρά από διαλέξεις και δοκίμια σε πολλά μέρη του κόσμου. Το 1955 βραβεύεται με το Εθνικό βραβείο Λογοτεχνίας, αλλά δεν καταφέρνει ποτέ να βραβευτεί με Νόμπελ.

Πεθαίνει στη Γενεύη το 1986 από καρκίνο στο ήπαρ και η παγκόσμια παρακαταθήκη που αφήνει πίσω του είναι τεράστια.

Θάλασσα. Πρώιμη θάλασσα. Θάλασσα του Οδυσσέα

κι εκείνου του άλλου Οδυσσέα

που ο λαός του Ισλάμ Σεβάχ Θαλασσινό αποκαλούσε.

Η θάλασσα των γκρίζων κυμάτων

του Έρικ του Ερυθρού, ψηλά στην πρύμνη

και του ιππότη εκείνου που έγραψε

ταυτόχρονα το έπος και την ελεγεία

της πατρίδας του στα τενάγη της Γκόας.

Θάλασσα του Τραφάλγκαρ. Αυτή που ύμνησε,

μες τη μακραίωνη ιστορία της, συχνά η Αγγλία

η δύσβατη θάλασσα που βάφτισε σε ένδοξο αίμα