Το χρονικό διάστημα 1911-1922 οριοθετείται αφενός από την έναρξη της -γεμάτης συγκρούσεις- προσπάθειας εκσυγχρονισμού της Ελλάδας και αφετέρου από τη Μικρασιατική Καταστροφή και τις πολλαπλές συνέπειές της. Σε αυτά τα περίπου δέκα χρόνια η χώρα έλαβε μέρος σε αλλεπάλληλους πολέμους, δοκιμάστηκε από την οξεία αντιπαράθεση μεταξύ Βασιλιά και Πρωθυπουργού -που οδήγησε σε ρήξη με εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά- και βρέθηκε αντιμέτωπη με μια σειρά κοινωνικών προβλημάτων - διόγκωση των κοινωνικών ανισοτήτων, εσωτερική μετανάστευση και προσφυγιά. Άραγε ο Τύπος εκείνης της ταραχώδους εποχής αρκείτο στο να αφιερώνει, κατά τον εορτασμό της επετείου του 1821, ρεπορτάζ για τις εορταστικές εκδηλώσεις, να υπενθυμίζει στους αναγνώστες στιγμές δόξας ή πάθους από το '21 ή να παραθέτει τους λόγους που εκφωνούνταν από σημαίνοντα πολιτικά πρόσωπα και πνευματικούς ανθρώπους; Ή μήπως η Ελληνική Επανάσταση, με όλη τη συμβολική σημασία της -ως ανάσταση ή αναγέννηση του Έθνους, ως αρχή της ανεξάρτητης πορείας του νεοελληνικού κράτους- αξιοποιείτο από την έντυπη δημοσιογραφία για να υπηρετηθούν οι στοχεύσεις των πολιτικών παρατάξεων σε φλέγοντα ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής;