Μέσα από τούτη εδώ τη μικρή μελέτη στοιχειοθετείται η άποψη πως στο πλαίσιο των παραδοσιακών κοινωνιών η αξιοπρέπεια και η προσωπικότητα της γυναίκας διασφαλίζονταν από νόμους εθιμικούς, ίσως πολύ πιο αποτελεσματικά από ότι στο νομικό κράτος του 21ου αιώνα.
Τα έγγραφα αποτυπώνουν συνήθειες που αφορούν στην κοινωνία της Μεσσηνιακής Μάνης διακόσια πενήντα χρόνια πριν. Αν λάβουμε υπόψη μας τους αργούς ρυθμούς μεταβολής των παραδοσιακών αυτών κοινωνιών, μπορούμε με ασφάλεια να δεχτούμε ότι η ζωή τους ξεπερνά κατά πολύ τις χρονολογίες εγγράφων. Και οι συνήθειες αυτές θέλουν να διαφυλάττουν τη γυναίκα κυρία του εαυτού της και των υπαρχόντων της.
Και πέρα από τα συμπεράσματα αυτά, τα περισσότερα έγγραφά μας προβάλλουν τη δεινότητα λόγου των δημιουργών τους, διασώζοντας λαϊκούς γλωσσικούς τύπους που μετατρέπουν τυπικά κείμενα συναλλαγών σε αφηγήματα με αξία λογοτεχνική.