Η μονογραφία αυτή συστηματοποιεί για πρώτη φορά εκτεταμένο και ανεπεξέργαστο, μέχρι σήμερα, υλικό για θεσμό μεγάλης πρακτικής σπουδαιότητας, όπως είναι η διακοπή και επανάληψη της δίκης. Η ερμηνεία των σχετικών διατάξεων σέβεται, σε γενικές γραμμές, τη σειρά που ακολουθεί ο ΚΠολΔ, ώστε να προσφέρεται στον αναγνώστη ευχερέστερη πρόσβαση στη διαδικαστική ακολουθία διακοπής-επανάληψης. Επιχειρείται η ένταξη του θεσμού στο πλαίσιο των γενικότερων παρεμφερών δικονομικών κατηγοριών (αναστολή, ματαίωση) και ανιχνεύονται οι προϋποθέσεις ενεργοποίησης των σχετικών δικονομικών διατάξεων σε ό,τι αφορά το πεδίο (αμφισβητούμενη, εκούσια δικαιοδοσία, ασφαλιστικά μέτρα, διαιτησία, αναγκαστική απαλλοτρίωση, αναγκαστική εκτέλεση) και το χρόνο εφαρμογής τους (έναρξη εκκρεμοδικίας, πέρας συζήτησης). Σε ό,τι αφορά τα υποκείμενα του θεσμού, αναλύεται λεπτομερειακά η επίδραση των λόγων διακοπής, όχι μόνο στο πρόσωπο του δικαιούχου, αλλά και σ' εκείνο του μη δικαιούχου διαδίκου, του ομοδίκου, παρεμβάντος κ.λ.π. Και καθώς απροσδόκητα διακοπής γεγονότα επισυμβαίνουν όχι μόνο σε φυσικά αλλά και σε νομικά πρόσωπο-διαδίκους, υπάρχει διεξοδική ενασχόληση και με την επιρροή στη διαδικασία της εν επιδικία διάλυσης και των μετασχηματισμών των νομικών προσώπων. Η προσέγγιση και ερμηνεία τόσο των διακοπής λόγω (θανάτου και άλλων μεταβολών, επερχόμενων στο πρόσωπο του διαδίκου, του νόμιμου αντιπροσώπου ή του δικαστικού πληρεξούσιου, πτώχευσης του διαδίκου κ.λ.π.) όσο και του θεσμού της επανάληψης (εκούσιας ή αναγκαστικής), ως αναγκαίου παρακολουθήματος της διακοπής, καθώς και η έρευνα ενδεχόμενης αναλογικής εφαρμογής των περί διακοπής διατάξεων σε παρεμφερείς περιπτώσεις μετάθεσης της νομιμοποίησης, επιτυγχάνεται μέσα από εκτεταμένη διείσδυση στους θεσμούς του ουσιαστικού δικαίου (οικογενειακού, κληρονομικού, εταιρικού, πτωχευτικού) και συνοδεύεται από μια αξιόλογη κριτική αποτίμηση των σχετικών θεωρητικών και νομολογιακών θέσεων, βασισμένη και σε τελολογικές θεωρήσεις.