Τα κείμενα του τόμου εντάσσονται σε μια προσπάθεια κριτικής επανεκτίμησης της νεωτερικότητας με βάση την ιστορική εμπειρία κοινωνικών σχέσεων, όπως το φύλο ή η φυλή, που σχετικοποιούν την οικουμενική χειραφετική δυναμική της και αποκαλύπτουν ορισμένες θεμελιακές αντινομίες της. Τι έχουν να μας πουν για τη φύση των νεότερων οικουμενικών πολιτικών συστημάτων, και γενικότερα της ιστορικής δημοκρατίας, "οι εξαιρέσεις"; Τι ΄έχει να μας πει η μακρόχρονη αορατότητα παρόμοιων σχέσεων εξουσίας για τη φύση των γενικεύσεων χάρη στις οποίες οικοδομείται η εγκυρότητα και η καθολικότητα της επιστημονικής γνώσης;