Στη μελέτη του Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία, ο Ντέιβιντ Όουεν εξετάζει τη λεπτή σχέση πολιτικής και ασθένειας την περίοδο 1901-2007 και ιδιαίτερα το πώς μια σωματική ή πνευματική νόσος, αλλά και η αντιμετώπισή της, μπορεί να σπρώξει τους πολιτικούς ηγέτες σε παράλογες και απερίσκεπτες ενέργειες, με αποτέλεσμα να επηρεάζονται η διαδικασία λήψης αποφάσεων και η λειτουργία του κράτους. Ο συγγραφέας εστιάζει ιδιαίτερα σε εκείνους τους πολιτικούς αρχηγούς που, ενώ δεν έπασχαν από κλινικά νοσήματα, εμφάνιζαν αυτό που αποκαλεί Σύνδρομο της Ύβρεως, δηλαδή μια αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας, καθώς και μια υπερβολική αυτοπεποίθηση και απαξίωση των αντίθετων απόψεων - ή και όλων των απόψεων, πλην των δικών τους.

Βαθύς γνώστης τόσο της ιατρικής όσο και της πολιτικής, ο λόρδος Ντέιβιντ Όουεν μελετά τις επιπτώσεις της ασθένειας στους κυριότερους πολιτικούς ηγέτες του 20ού αιώνα (Ρούζβελτ, Λόιντ Τζορτζ, Μουσολίνι, Χίτλερ, Τσάμπερλεν, Τσόρτσιλ, σάχης Ρεζά Παχλαβί, Μάο Τσε-τουνγκ, Aϊζενχάουερ, Ίντεν, Μακμίλαν, Ντε Γκολ, Τζον Κένεντι, Γουίλσον, Νίξον, Πολ Ποτ, Θάτσερ, Μουγκάμπε, Ρήγκαν, Μιτεράν, Γέλτσιν, Σιράκ, Μπλερ, Τζορτζ Μπους, Αριέλ Σαρόν), αναλύοντας επίσης τις εγγυήσεις που πρέπει να ζητήσει η κοινωνία, προκειμένου να προστατευτεί από τις συνέπειες της ασθένειας των πολιτικών αρχηγών.