Στη ζωή μου έχω γνωρίσει αρκετούς ανθρώπους που ηθελημένα είχαν στερηθεί την πατρίδα τους. Ποτέ όμως δεν συνάντησα άνθρωπο που να δοκιμάζεται τόσο σκληρά απο την εξορία, αλλά και να την υπομένει με τόση αξιοπρέπεια. Τώρα που ο χρόνος μας επιτρέπει να δούμε τα πράγματα από μιαν άλλη σκοπιά, διαπιστώνουμε ότι το μεγαλείο του Κωνσταντίνου Καραμανλή καταξιώθηκε στην ελληνική αλλά και στην παγκόσμια συνείδηση, μέσα ακριβώς από αυτήν την εξορία. Η καρτερία που έδειξε μέσα απ΄όλο αυτό τον ατέρμωνα χειμώνα, που κάλυψε τα δημιουργικότερα χρόνια της ζωής του, μου ενέπνευσε φιλία σταθερή αλλά και δέος. Και βέβαια ποτέ δεν αμφέβαλα ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα έπαιρνε πάλι στα χέρια του τις τύχες της Ελλάδος. Γιατί αυτός ήταν η Ελλάδα.