Η ναυτική τραγωδία του "Χειμάρρα" στον Ευβοϊκό Κόλπο στις απαρχές του Εμφυλίου Πολέμου το 1947, το ναυάγιο του "Ηράκλειον" στη Φαλκονέρα λίγους μήνες πριν από το Πραξικόπημα των Συνταγματαρχών, το πολύνεκρο δυστύχημα του "Εξπρές Σάμινα" στις Πόρτες της Πάρου στην αυγή του Millenium, είναι τρεις μείζονες τεχνολογικές καταστροφές που η καθεμία συμπίπτει με μια σημαντική περίοδο της πρόσφατης ιστορίας. Με τον δικό του τρόπο, καθένα απ' αυτά τα δυστυχήματα αποτυπώνει μια σημαίνουσα κοινωνική δυναμική και αποκαλύπτει λανθάνουσες σχέσεις εξουσίας. Μέσα από την κοινωνιολογική προσέγγιση των δυστυχημάτων, το παρόν βιβλίο φωτίζει αθέατες όψεις της κοινωνικής ζωής, υπόγειες πολιτισμικές διεργασίες και ανθρώπινες προσδοκίες που δύσκολα εμφανίζονται στο πολιτικό προσκήνιο. Μελετώντας τη σχέση κράτους-αγοράς-πολιτών, τον δημόσιο σκανδαλισμό, την οδύνη, την ανασφάλεια και την ταυτότητα "θύματα", το βιβλίο εντοπίζει ιδιάζοντα στοιχεία κοινωνικού εκσυγχρονισμού και αναδεικνύει την αναπάντεχη υποχώρηση παλαιών ταυτοτήτων προς όφελος νέων μορφών συνεργασίας και συλλογικής διεκδίκησης. Με κριτήριο τον τρόπο που κράτος και πολίτες απαντούν στην τεχνολογική καταστροφή, το βιβλίο αναπλάθει την παλινδρομική κίνηση και τις δαιδαλώδεις διαδρομές με τις οποίες το άτομο βγαίνει από την ασφάλεια και τους περιορισμούς της παραδοσιακής συμβίωσης, συμμετέχει στις ταυτότητες που του προσφέρει η μαζική δημοκρατία και, τέλος, εντάσσεται στο πλέγμα της σύγχρονης ατομικότητας και των αγεφύρωτων αντιφάσεών της. Ένα πλέγμα ελευθεριών και καταναγκασμών, ανασφάλειας και προσδοκίας, ναρκισσισμού και ματαίωσης, απαίτησης για δικαιοσύνη και πολιτικής αποστράτευσης.