Το Θέατρο των Οινιαδών ανήκει στην ομάδα των αρχαίων ελληνικών θεάτρων, τα οποία, παρά τη μερικώς ιδιαίτερα ερειπιώδη κατάσταση της αρχιτεκτονικής δομής και των σωζόμενων αρχιτεκτονικών μελών τους σε ορισμένα τμήματα, επιτρέπουν την αντικειμενική προσέγγιση τόσο της παλαιότερης, όσο και της μεταγενέστερης αρχιτεκτονικής μορφής τους. Η σημασία αυτής της προσέγγισης για τη γνώση της αρχιτεκτονικής εξέλιξης του αρχαίου ελληνικού θεάτρου έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι με την ύπαρξη παλαιότερων τύπων σκηνής, η μετάβαση από την υστεροκλασική και πιθανότατα κλασική αρχιτεκτονική παράδοση και πράξη στο θέατρο ελληνιστικής εποχής προσδιορίζεται με μεγαλύτερη σαφήνεια. Θα επισημάνουμε την ιδιαίτερα αποκαλυπτική αρχαιολογική κατάσταση του Θεάτρου των Οινιαδών, του οποίου το σκηνικό οικοδόμημα δεν έχει υποστεί επεμβάσεις ρωμαϊκής τεχνοτροπίας και επομένως επιτρέπει μια αρκετά λεπτομερή, αντικειμενική και τεκμηριωμένη προσέγγιση και αναπαράσταση της παλαιότερης (προελληνιστικής) και της μεταγενέστερης (ελληνιστικής) αρχιτεκτονικής μορφής του. Το γεγονός αυτό ευνοεί τη συστηματική παράθεση και σύγκριση των αποτελεσμάτων της προκείμενης μελέτης με τη γενική και ειδικότερη έρευνα του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, ώστε η αξιολόγησή τους να είναι όσο το δυνατόν αντικειμενικότερη. Στη μελέτη του Θεάτρου των Οινιαδών έπρεπε συνεπώς να συνδυαστούν δύο τομείς: η κατανοητή παρουσίαση του θεατρικού οικοδομήματος με την ακριβή και συστηματική σχεδιαστική αποτύπωση και περιγραφή των σωζόμενων υπολειμμάτων του (κατόψεις, σχεδιαστικές τομές, αποτυπώσεις λεπτομερειών, κλπ.) και ο προβληματισμός που προκύπτει από τη συγκριτική παράθεση σημαντικών συσχετισμών. Οι συσχετισμοί αυτοί αποβλέπουν, πέρα από την ειδική έρευνα και μελέτη της αποσπασματικής αλλά αρκετά ευδιάκριτης κατάστασης του θεάτρου, σε μια όσο το δυνατόν αντικειμενικότερη προσέγγιση των διαφόρων μορφολογικών και τυπολογικών σχέσεων και φυσικά της θεατρικής πρακτικής. Για τη χρονολόγηση του θεάτρου ερευνήθηκαν και μελετήθηκαν οικοδομικά και χρονολογικά οι ευδιάκριτες επεμβάσεις και μετατροπές στο μνημείο, σε συνδυασμό με τη γενικότερη τυπολογία του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, καθώς και τα ιστορικά γεγονότα και τα αποτελέσματα της μελέτης των επιγραφών. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)