Ένας νεαρός υπάλληλος τραπέζης, ένας ηγούμενος, δύο «πολυτελείς » γυναίκες, οι σύζυγοι και οι εραστές τους, μαζί κι ένας μυστηριώδης « Άγγλος » συνταξιδεύουν για το Άγιον Όρος. Κάποιος από την εύθυμη συντροφιά σκοτώνεται. Από τον ζηλότυπο σύζυγο; Τον απελπισμένο εραστή ; Τον άνθρωπο που έχει ορκιστεί να εκδικηθεί για τα μαρτύρια που τράβηξε τον καιρό της Κατοχής ; Πρόκειται πράγματι για ταξίδι τουρισμού ή μήπως η αθώα αυτή πρόθεση κρύβει κάτι σοβαρότερο ; Μήπως στην άκρη του μυστηρίου βρίσκεται ο θρυλικός Σταυρός των Κομνηνών, που τον είχαν κλέψει οι Γερμανοί από μια αγιορείτικη μονή του Αγίου Όρους ; Ένα από τα δημοφιλέστερα και πολυδιαβασμένα μυθιστορήματα του Γιάννη Μαρή, η Περιπέτεια στο Άγιον Όρος πρωτοδημοσιεύτηκε το 1959 σε 93 συνέχειες στην εφημερίδα Ακρόπολις και αργότερα, το 1960, στην Απογευματινή με τον τίτλο Ο Σταυρός των Κομνηνών. Μου μίλησε για το χειρόγραφο που έφερα. Ήταν μια αυτόγραφη παραχώρηση δικαιωμάτων προς τη Μονή Βατοπεδίου, από την ίδια την αυτοκράτειρα Ζωή. – Κάτι που, όπως φαίνεται, οι διεθνείς Βυζαντινολόγοι το θεωρούν πολύτιμο. –Και τί σχέση έχει η Τράπεζα; Γέλασε πάλι. Αυτός ο άνθρωπος, που δήθεν πέθαινε από την πλήξη του, γελούσε σε κάθε λεπτό. – Η Τράπεζά μας έχει σχέση με οτιδήποτε αξίζει λεφτά. Πάντως, αυτό το χαρτί… Αυτό το χαρτί το είχαν κλέψει οι Γερμανοί στην Κατοχή. Το βρήκαν οι Αμερικανοί όταν τέλειωσε ο πόλεμος. Το πήγαν στην Αμερική κι από κει έμπλεξαν οι Τράπεζες. – Όπως ξέρεις, η δική μας διαχειρίζεται την περιουσία που έχει στις πόλεις η Μονή Βατοπεδίου. Σ’ εμάς, πριν από τον πόλεμο, η Μονή είχε καταθέσεις εκατό εκατομμυρίων δραχμών. Εκατό χιλιάδων χρυσών λιρών, δηλαδή. Η Τράπεζά μας ήρθε σ’ επαφή με την Αμερικανική Τράπεζα, που την αντιπροσωπεύει πέρα από τον Ατλαντικό, και μαζί της κανόνισε την παραλαβή του χαρτιού κλπ. κλπ. Κατάλαβες ;