Το Εμείς του Γιεβγκένι Ζαμιάτιν είναι ένα βιβλίο-ορόσημο για τη λογοτεχνία του φανταστικού, ένα δυστοπικό μυθιστόρημα ιδιαίτερης λογοτεχνικής αξίας, που άσκησε βαθιά επιρροή σε μεταγενέστερους συγγραφείς, όπως ο Τζορτζ Όργουελ, η Ούρσουλα Λε Γκεν, ο Άλντους Χάξλεϊ, η Άιν Ραντ κ.ά., ενώ παράλληλα ενέπνευσε δημιουργούς του κινηματογράφου, του θεάτρου και των κόμικς. Θεωρείται ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα της σύγχρονης επιστημονικής φαντασίας, ένα κομψοτέχνημα του μυθοπλαστικού μοντερνισμού, το οποίο συνέβαλε τα μέγιστα στον καθορισμό και την εξέλιξη του είδους.

Βρισκόμαστε στο μακρινό μέλλον. Το παντοδύναμο Μονοκράτος και ο μεγάλος Ευεργέτης κυβερνούν τον κόσμο με βάση την αυστηρή μαθηματική λογική μετατρέποντας τη ζωή σε μια τέλεια ισορροπημένη εξίσωση και την ευτυχία σε ένα επιστημονικά υπολογισμένο μέγεθος. Οι άνθρωποι έχουν μετατραπεί σε αριθμούς, ζώντας σε μια διάφανη πραγματικότητα όπου τα πάντα είναι καμωμένα από γυαλί. Ο Δ-503 είναι ο κατασκευαστής του ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΑΤΟΣ, του διαστημικού οχήματος που θα μεταφέρει τον ευεργετικό ζυγό της λογικής και στα υπόλοιπα άγνωστα όντα, τα οποία ενδεχομένως ακόμη να ζουν σε μια περίεργη κατάσταση που λέγεται Ελευθερία. Το βιβλίο αυτό είναι οι σημειώσεις του κατασκευαστή, που θα ταξιδέψουν στους νέους κόσμους για να υμνήσουν τις αρετές και το μεγαλείο του Μονοκράτους. Όμως, ο Δ-503 θα συναντήσει την όμορφη Ι-330 και τα πράγματα θα πάρουν μια απροσδόκητη τροπή.

Το μυθιστόρημα του Ζαμιάτιν, διατηρώντας ακέραια την επικαιρότητά του, αποτελεί μια ειρωνική σάτιρα για την πίστη του ανθρώπου στην απεριόριστη επέκταση της τεχνοεπιστήμης, μια καταδίκη εναντίον κάθε ολοκληρωτισμού, μια κατάφαση ελευθερίας απέναντι σε ό,τι κρατά δέσμιο τον άνθρωπο, μια κραυγή αγωνίας για μια νέα σχέση ανάμεσα στο Εγώ και το Εμείς, ανάμεσα στον άνθρωπο με τον ίδιο του τον εαυτό και τους άλλους.