«Για μένα η ποίηση δεν ήταν ένας σκοπός, αλλά ένα πάθος και τα πάθη θα πρέπε να΄ ναι σεβαστά»- μ’ αυτά τα λόγια προλογίζει ο ίδιο ο Πόε μια απ΄ τις εκδόσεις των ποιημάτων του, και σ’ αυτά τα λόγια βρίσκεται αρκετά η εξήγηση και του έργου του και της ζωής του.
Αναμφισβήτητα για τον Πόε η ποίηση ήταν ένα πάθος, αδιάφορο αν αυτό το πάθος το κόρεσε με νοσηρούς οραματισμούς, με μακάβριες ονειροπαρσίες, με εξωανθρώπινες καταστάσεις. Εννοούμε τόσο τα ποιήματά του, λέγοντας ποίηση, όσο και τα διηγήματά του-τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος απ΄ αυτά τα τελευταία, που είναι και τα αντιπροσωπευτικότερα της ψυχοσύνθεσής του. Διαβάζοντας βλέπουμε έναν άνθρωπο, μάλλον μια σκιά ανθρώπου, να ζει μέσα σ’ έναν κόσμο ανύπαρχτο, φανταστικό, φαντασμαγορικό κι εφιαλτικό μαζί.