«Στα χρόνια της αχαλίνωτης παραλυσίας που ακολούθησαν τον τερματισμό του πολέμου, η τζαζ στάθηκε ένα σημείο αναγνώρισης, ένα οργιαστικό λάβαρο με τα χρώματα της στιγμής. Ενεργούσε κατά μαγικό τρόπο και η επιρροή της μόνο με δαιμονοληψία θα μπορούσε να παραβληθεί».
Η πρόζα του Leiris, γράφει ο Roger Borderie, είναι από τις ωραιότερες που υπάρχουν σήμερα. Πολλές είναι οι σελίδες του, που θα παραμείνουν.