Θέλοντας να τονίσω, για το σπιτικό, το υψηλό επίπεδο που καλλιεργούσα, έδωσα εντολή να σερβίρονται κάτω, όπως το λέγαμε, τα γεύματα. Έτσι, περίμενα τον Μάιλς στην επιβλητική τραπεζαρία, που έξω από το παράθυρό της, εκείνη την πρώτη επίφοβη Κυριακή, χάρη στην κυρία Γκρόουζ, πέρασε από το νου μου μια στιγμιαία αναλαμπή, που μόλις θα ταίριαζε να την ονομάσω φως. Τώρα, εδώ, ένιωσα πάλι -γιατί το είχα νιώσει πολλές φορές- πόσο η ψυχική μου ισορροπία εξαρτιόταν από την επιτυχία της αλόγιστης θέλησής μου, της θέλησης να κλείσω τα μάτια μου όσο γίνεται πιο σφιχτά στην αλήθεια πως αυτό που είχα να ασχοληθώ ήταν, αηδιαστικά ενάντια στη φύση...