Ορμά σαν νύχτα η σιωπή Τα πλοία των οριζόντων αναμμένα Από την καρτερία τα αγιάσματα Ανατρίχιασμα μυθικό στα νερά Σκύβει φεγγάρι ψάχνει Στους βυθούς των βυθών τον ουρανό του Κρούει αέρας τη θύρα Φλόγα που αγρυπνεί η καρδιά σου Ανηφορίζεις αγίων άγιο βλέμμα Θάλασσες στο βάθος δίψασαν Στην αλμύρα τους τη φωνή σου.