Ο κόσμος του Morike, όπως αποτυπώνεται στην ποίηση του, εκπέμπει πάντα ένα μήνυμα παραμυθίας, είναι κόσμος ποικιλίας, εκπλήξεων, αγάπης προς τον άνθρωπο, κόσμος εικόνων και σκέψεων. Παράλληλα ο ποιητής μας εκπλήσσει συχνά με τη χαρούμενη διάθεση, την ψυχραιμία, την αυτοκυριαρχία και την αταραξία του, γνωρίσματα που σφραγίζονται από εσωτερική ελευθερία. Η ίδια αυτή ελευθερία εξάλλου χαρακτηρίζει τη θεματολογία του, αφού η έμπνευση του ξεκινά από τον Όμηρο, τον Ανακρέοντα, τον Θεόκριτο ή τον Τίβουλλο και φθάνει μέχρι τα καθημερινά πρόσωπα του περιβάλλοντος του. Το ίδιο συμβαίνει και με τη μορφή, γράφει με ομοιοκαταληξία και μέτρο αλλά και σε ελεύθερο στίχο.