Το 1981, πολύ πριν ξεκινήσει να γράφει τη μελέτη Περί συγγραφής, ο Στίβεν Κινγκ αποφάσισε να αναλύσει την έννοια του τρόμου. Ο Μακάβριος Χορός δεν είναι άλλο από μια ανατομία του τρόμου, δομημένη σε δέκα κεφάλαια με γερή δόση χιούμορ και με παραδείγματα αντλημένα από τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο· από τον «Φρανκενστάιν» και τον «Δράκουλα» μέχρι τον «Εξορκιστή», τη «Ζώνη του Λυκόφωτος» και το «Μωρό της Ρόζμαρι». Σύμφωνα με τον Κινγκ, τα μυθιστορήματα, οι ταινίες, οι ραδιοφωνικές εκπομπές –ακόμα και τα κόμικ– που έχουν ως θέμα τους τον τρόμο, κινούνται πάντα σε δύο επίπεδα. Στην κορυφή βρίσκεται το επίπεδο της φρίκης, το οποίο μπορεί να επιτευχθεί με λιγότερη ή περισσότερη καλλιτεχνική μαεστρία. Όμως σε ένα άλλο, πιο βαθύ επίπεδο, το έργο τρόμου είναι στην πραγματικότητα ένας χορός – μια ρυθμική αναζήτηση. Το έργο τρόμου δεν ενδιαφέρεται για την πολιτισμένη «επίπλωση» της ζωής μας. Ένα τέτοιο έργο διασχίζει χορεύοντας τα δωμάτια που έχουμε επιπλώσει ένα ένα, με το καθένα να εκφράζει –ελπίζουμε!– τον κοινωνικά αποδεκτό και ευχάριστα ανοιχτόμυαλο χαρακτήρα μας.