Το εκτενές προσωπικό δοκίμιο του Τόκη Σπετσιώτη συνοδεύεται από 63 αθησαύριστα πεζά ποιήματά του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη καθώς και έγχρωμα έργα του Άγγελου Παπαδημητρίου, βασισμένα στη ζωή και το έργο του ποιητή.

Κάποτε, πάνε χρόνια αρκετά, είχα δει στον ύπνο μου, -σ' έν' απ' τα παράδοξά μου όνειρα, που άλλοτε συνήθιζα να γράφω τακτικά, και που έχουν σχηματίσει ήδη τόμο, που δεν πιστεύω, βέβαια, να δει, ποτέ, το φως,- είχα δει, λοιπόν, ότι κρατούσα ένα βιβλίο αρκετά μεγάλου σχήματος : το βιβλίο που φυλλομετρούσα, είχε κείμενο πολύ κανονικό, -αλλά το κείμενο αυτό, σε κάθε φράση, το αντικαθιστούσε μια εικόνα, χρωματιστή και υποβλητική, που συμπλήρωνε, παραστατικά, την έννοιά της. Κι' όχι μόνο τούτο : στα σημεία που το κείμενο έκανε λόγο, έξαφνα, για κάποια μελωδία, άκουγα αυτή τη μελωδία, ν' αναδίνεται, με τρόπο εντελώς μυστηριώδη, μεσ' απ' τις σελίδες του βιβλίου ! Κι' εκεί που γινόταν λόγος για κάποιον κήπο, ή για κάποιο άρωμα, οσφραινόμουν το άρωμα εκείνο, που έβγαινε, δεν ξέρω πώς, μεσ' απ' τις σελίδες του βιβλίου ! Και την ώρα που το φυλλομετρούσα, έλεγα, τάχα, με το νου μου, στ' όνειρό μου, πως εκείνο το θαυμάσιο βιβλίο, ήταν μια πολύτιμη εφεύρεση, που είχε βρει τον τρόπο, συνδυάζοντας όλες μαζί τις τέχνες, να ζωντανεύει, μ' απερίγραπτην ακρίβεια, τις εντυπώσεις, στο μυαλό του αναγνώστη, από την αφήγηση του σχετικού κειμένου. Μόνο μ' ένα τέτοιο μαγικό βιβλίο, θα ήταν, ίσως, δυνατή μια κάπως πιο πιστή καταγραφή των παιχνιδιών του υποσυνειδήτου !
Ναπολέων Λαπαθιώτης
Νεοελληνικά Γράμματα, Σάββατο 27 Απριλίου 1940