Ἡ συνύπαρξη ὑπῆρξε βασικό συστατικό τοῦ βίου τῆς ἀνθρωπότητος… Ἡ συνύπαρξη ὑπονομεύεται καί δηλητηριάζεται συχνά. Ἡ ἐξασθένησή της κατά κανόνα ὀφείλεται στόν ἰό τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ, ἀτομικοῦ ἤ ὁμαδικοῦ, πού ἐκδηλώνεται πολύτροπα… Οἱ ἀδικίες, ἡ διαφθορά καί ἡ φτώχεια δέν ἔπαψαν νά καταστρέφουν τήν ἁρμονική συμβίωση τῆς ἀνθρωπότητος. Τίς τελευταῖες μάλιστα δεκαετίες ἡ βία ἔχει πάρει νέες ἀνεξέλεγκτες μορφές, μέ ἀποκορύφωμα τήν πολύμορφη τρομοκρατία. Ἡ ἀνθρώπινη ἐπιθετικότητα ἐπεκτάθηκε στήν ἐκμετάλλευση, ἀκόμη καί τήν περιφρόνηση τῆς κτίσεως, μέ ὀδυνηρές συνέπειες τόσο γιά τό φυσικό περιβάλλον, ὅσο καί γιά τήν ἴδια τήν ἀνθρώπινη ζωή.

Γι᾽ αὐτά τά προβλήματα, τά μεγάλα θρησκεύματα πού ἐπηρέασαν τόν πολιτισμό διαφόρων λαῶν ἔχουν διαμορφώσει ὁρισμένες ἀντιλήψεις καί ἀρχές. Στά κείμενα πού περιλαμβάνονται στήν παροῦσα συλλογή προσεγγίζονται ἀπό μία θεολογική καί θρησκειολογική ὀπτική γωνία τά ἑξῆς παγκόσμια προβλήματα:

• Εἰρήνη σέ οἰκουμενική διάσταση, καί σέ μιά συγκεκριμένη χώρα,
• Ἄνθρωπος καί φυσικό περιβάλλον,
• Φτώχεια,
• Σύγχρονη τρομοκρατία,
• Πανανθρώπινες ἀξίες.