ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟ «Έστω και αν η αρρώστια μου είναι συνεχώς παρούσα, την βλέπω στον καθρέφτη, τη νιώθω στο σώμα μου, με θυμίζει όταν τρώω και οι γεύσεις δεν είναι εκεί, παρόλα αυτά η μέρα συχνά περνά και δεν το καταλάβω. Τα βράδια η κούραση είναι συχνά τέτοια που μέχρι να ετοιμάσουμε και να πάρουμε δείπνο και να διαβάσω μερικές σελίδες από το βιβλίο, που για την ώρα έχω στο πλάι μου, τα βλέφαρα μου βαραίνουν. Υπάρχουν όμως κάποιες νύχτες που ο Μέρλιν γίνεται θεριό ανήμερο και με ξυπνά φωνάζοντας, με τρομάζει και μου κάνει άσχημα παιγνίδια αφήνοντας με ξύπνια με σκέψεις τρομερές. Μου λέει ότι δεν θα φύγει, με απειλεί ότι θα ξαναέρθει, μου λέει ότι είναι παντοδύναμος και ανίκητος. Οι νύχτες αυτές είναι ατέλειωτες και ότι και να κάνω το μυαλό μου είναι σε μονόδρομο. Συχνά απλά αποφασίζω ότι για να τον ξορκίσω θα πρέπει να βγω από το κρεβάτι και να αρχίσω να κάνω μικρά και μεγάλα για να βεβαιωθώ ότι ακόμα λειτουργώ. Σκέφτομαι, πως ακόμα και αν τα καταφέρω η ζωή μου έχει ήδη αλλάξει. Έχει συναντηθεί με το Μέρλιν και τώρα θα είμαι πάντα σε επιφυλακή. Θα πρέπει απλά να τον βάλω σε ένα μέρος του μυαλού μου, που να μην με εμποδίσει να συνεχίσω να είμαι εγώ».