ΠΩΣ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ; Τα πεπερασμένα παίγνια, όπως οι αγώνες ποδοσφαίρου ή οι παρτίδες σκακιού, παίζονται από γνωστούς παίκτες, έχουν σταθερούς κανόνες και ξεκάθαρο αποτέλεσμα. Νικητές και ηττημένοι είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι. Στα άπειρα παίγνια, όπως οι επιχειρήσεις, η πολιτική ή η ίδια η ζωή, οι παίκτες έρχονται και φεύγουν, οι κανόνες αλλάζουν και δεν υπάρχει ξεκάθαρο αποτέλεσμα. Σε ένα παιχνίδι χωρίς τέλος δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Δεν υπάρχει, για παράδειγμα, «νικήτρια επιχείρηση» ή «νικήτρια ζωή». Υπάρχει μόνο πρόοδος ή οπισθοχώρηση. Όσο περισσότερο άρχιζα να καταλαβαίνω τη διαφορά ανάμεσα στα πεπερασμένα και τα άπειρα παίγνια, τόσο περισσότερα άπειρα παίγνια έβλεπα γύρω μας. Άρχισα να βλέπω ότι πολλές από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οργανισμοί υπάρχουν απλώς και μόνο επειδή οι ηγέτες τους συμμετέχουν σε ένα παιχνίδι χωρίς τέλος με το μυαλό προσανατολισμένο στο πεπερασμένο. Αυτοί οι οργανισμοί υστερούν σε καινοτομίες, σε προσπάθεια, σε ηθικό και εντέλει σε απόδοση. Αντιθέτως, οι ηγέτες που σκέφτονται και πράττουν με γνώμονα το άπειρο χτίζουν ισχυρότερους, πιο καινοτόμους, πιο εμπνευσμένους οργανισμούς.