[...] Στον Γιουνγκ ο Φρόυντ βρήκε τον μαθητή, ο οποίος μπορούσε να σταθεί απέναντί του ως δημιουργικά ισάξιος σύντροφος, όντας ικανός για εκείνη την εποικοδομητική κριτική που απαιτούσε η σύγχρονη ψυχολογία. Ποιος είναι, όμως, και τι θέλει ο Γιουνγκ;
"Είμαι ένας γιατρός, ο οποίος ασχολείται με την ασθένεια του ανθρώπου και την εποχή του, προσηλωμένος σε θεραπευτικά μέσα που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα της πάθησης. Οι ψυχοπαθολογικές έρευνες με παρακίνησαν να αφυπνίσω ιστορικά σύμβολα και φιγούρες από τη σκόνη των τάφων τους. Είδα ότι δεν αρκεί να θεραπεύω τα συμπτώματα των ασθενών μου.... Δεν χρειαζόμαστε τόσο τα ιδανικά όσο λίγη σοφία και ενδοσκόπηση, λαμβάνοντας υπόψη τη θρησκευτικότητα των εμπειριών από το ασυνείδητο. Και λέω σκόπιμα "θρησκευτικότητα", καθώς μου φαίνεται ότι αυτές οι εμπειρίες που μας βοηθούν να κάνουμε τη ζωή μας πιο υγιή ή πιο ωραία, πιο ολοκληρωμένη, γεμάτη νόημα, για μας τους ίδιους ή γι' αυτούς που αγαπάμε, αρκούν για να ομολογήσουμε: ήταν η θεία Χάρη."
Αυτή η προσωπική μαρτυρία ειπώθηκε από τον γέροντα Καρλ Γιουνγκ με αφορμή μια συνέντευξη του Γκέοργκ Γκέρστερ για τη Weltwoche. [...]
(από τις σελίδες 7 και 8 του βιβλίου)