Στην «Ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου» του Κηθ Ρήντερ παρακολουθήσαμε την πορεία του κινηματογράφου από την προϊστορία του μέχρι τα μέσα περίπου της δεκαετίας του. Από τότε ο κόσμος άλλαξε και μαζί του άλλαξε και ο κινηματογράφος. Άλλαξε και το κοινό του. Ο αμερικανικός κινηματογράφος προχώρησε στο δρόμο της τεχνολογίας, έγινε αστραφτερός σαν βεγγαλικό. Τα ειδικά εφέ κατέκτησαν τις μεγάλες οθόνες και οι μικρές οθόνες επισκίασαν τις μεγάλες. Ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος ακολούθησε μια ακτινωτή πορεία συνδυάζοντας κι αντιπαραθέτοντας τους δημιουργούς στους βιομηχάνους. Ο σοβιετικός άρχισε να τραυλίζει χιλιοειπωμένες αλήθειες με χιλιοχρησιμοποιημένο τρόπο. Τα κάποτε νέα κύματα γέρασαν και και τα είδη παρήκμασαν: επικράτησε μια μεταμοντέρνα κατάσταση. Αυτή η κατάσταση έχει ως χαρακτηριστικό πολιτισμικό γνώρισμα το μετασχηματισμό της πραγματικότητας σε εικόνες και τη σχιζοφρένεια δηλαδή την αποσπασματικότητα του χρόνου σε μια σειρά από επαναλαμβανόμενα παρόντα. Στα χρόνια από το 1975 ως σήμερα ξεθώριασαν τα όνειρα της δεκαετίας του, ο συντηρητισμός επέστρεψε ο πόλεμος συνεχίστηκε με καινούργια οπλοστάσια και ο λεγόμενος υπαρκτός σοσιαλισμός κατέρευσε κάτω από το βάρος των εγκλημάτων του. Πράγμα που δεν έγινε με το σύστημα της ελεύθερης οικονομίας το οποίο αν και πολλοί ευαγγελίζονταν το οριστικό του τέλος βρήκε τρόπους να επιβιώσει. Έτσι η δεκαετία του έφτασε με τις Ηνωμένες Πολιτείες αδιαφιλονίκητη και μοναδική υπερδύναμη με τα κοινωνικά προβλήματα οξυμένα και με τον πλανήτη να εκρήγνυται από τον υπερπληθυσμό και τη μόλυνση. Ο κινηματογράφος ενσωματώνεται στον πολιτισμό της εικόνας που χαρακτηρίζεται από ένα είδος αναλφαβητισμού-και παίρνει τη θέση του ανάμεσα στις άλλες εκφάνσεις του οπτιοακουστικού. Κατά κάποιον τρόπο μέσα σε αυτό το σύμπαν των κουμπιών και των καλωδίων η τέχνη του κινηματογράφου μοιάζει με έναν αναχρονισμό που ανήκει στην εποχή του μοντερνισμού . Στον τόμο αυτό, θα παρακολουθήσουμε την ιστορία του κινηματογράφου από το 1976 ως το 1992 μέσα από μερικές πληροφορίες και υλικό σχετικά με ο,τι συνέβη πάνω, μπροστά και πίσω από τις οθόνες. Μαζί με τον κινηματογράφο αυτής της εποχής ξετυλίγεται και η δική μας ζωή, αυτή που σώθηκε μέσα στις σκοτεινές αίθουσες.

Σώτη Τριανταφύλλου